Als kind was bovenstaand liedje mijn favoriet. Mijn moeder zong het vaak voor mij en zelf zong ik het continue. Want wat kon ik bang zijn. Ik was bang voor spinnen, voor het donker, voor het onweer, voor onverwachte en harde geluiden (zoals een overvliegende F16), voor het houden van een spreekbeurt, om aan te bellen als ik ging collecteren, als ik iemand moest opbellen etc.
En dit liedje verwoordt het zo eenvoudig; God is er, dus je hoeft niet bang te zijn. En dat wilde ik zo graag; niet meer bang zijn.
Later leerde ik over rationele en irrationele angst. Dat betekent dat je voor sommige dingen echt bang hebt te zijn (=rationele angst). Bijvoorbeeld wanneer je aan het kamperen bent en je stapt je tent uit en een grommende beer staat voor je. Dan is het echt heel logisch om bang te zijn en ook goed. Want deze angst zorgt ervoor dat je in een overleef – modus komt die zegt; vlucht, vecht of bevries. En in het geval met de beer is het echt het beste om niet te bewegen (te bevriezen), dan heb je kans dat je deze situatie overleeft.
Voor sommige dingen kun je bang zijn, zonder dat het echt om een angstige situatie gaat. Mijn dochter had lange tijd de angst dat wanneer zij ging slapen er wilde dieren in haar kamer zouden komen; onder haar bed vandaan en vanuit haar kledingkast. Ze kon heus begrijpen dat het niet logisch is dat er wilde dieren in haar kamer zouden komen en toch was ze bang (=irrationele angst).
Toen ik dit verschil leerde, vond ik het ook nog eens erg stom van mezelf dat ik voor irrationele dingen bang ben. Ik wist dat ik niet bang hoefde te zijn, maar ik was het toch. Ik schaamde me ervoor, ik voelde me schuldig en ik vond het vooral echt heel stom van mezelf (stel je toch niet zo aan!).
De laatste jaren heb ik geleerd en ervaren dat ik ondanks deze kennis nog steeds angst kan hebben voor allerlei situaties; een presentatie houden, feedback vragen op een artikel wat ik schreef, om hulp vragen, mijn tranen laten zien, ergens geen antwoord op weten, een conflict maken met een ander, afgewezen worden etc. Dit vond ik erg stom van mezelf, want het zijn vaak echt irrationele angsten. Deze zelfveroordeling helpt niet echt mee.
Wat ik leerde is dat het oké is om bang te zijn. Dat ik mijn angst of spanning niet hoef weg te maken. Maar dat ik mag erkennen dat ik bang ben – punt. Wanneer ik me daarvan bewust ben, kan ik vervolgens een keus maken wat ik ga doen; laat ik me laten leiden door mijn angst en doe ik daarom iets niet? Of leid ik mijn angst en doe ik het dus toch? Wat kan ik doen om, ondanks mijn angst, tóch te presenteren bijvoorbeeld. Om daarna misschien de ervaring op te doen dat het juist heel leuk was om te presenteren.
De vraag is dus; heeft de angst macht over jou? Of heb jij macht over jouw angst?
Ben jij ook bang? Belemmert deze angst jou in je dagelijks leven? Benieuwd wat ik hierin voor je kan betekenen? Welkom voor een intake of kijk op www.bijesther.com
Reactie plaatsen
Reacties